سیستم برنامه‌ریزی منابع سازمان(Enterprise Resource Planning )، یک بسته نرم‌افزاری از پیش ساخته شده و قابل تنظیم تجاری است که هدف آن یکپارچگی اطلاعات و اتوماسیون جریان اطلاعات بین همه بخش‌های سازمان از جمله مالی، حسابداری، منابع انسانی، زنجیرۀ عرضه و مدیریت مشتریان با رویکرد مشتری‌گرایی و پاسخ به بازار است. این کار با یک نرم‌افزار کامپیوتری انجام می‌شود که با یک پایگاه داده واحد، امکان به اشتراک‌گذاری اطلاعات و ارتباط بخش‌های مختلف را با یکدیگر برقرار می‌سازد.
هر یک از ماژول‌های نرم‌افزاری متعدد یک سیستم مدیریت منابع سازمان، بخشی از وظایف موجود در شرکت را بر عهده دارند. قبل از پیدایش این سیستم‌ها، شرکت‌ها برای برآوردن نیازهای اطلاعاتی بخش‌های مختلف خود مانند حسابداری، خرید، برنامه‌ریزی، کنترل موجودی و…، برنامه‌های کاربردی کامپیوتری جداگانه‌ای داشتند. اما امروزه، کافی است سازمان یک سیستم ERP تهیه کند و از آن برای همه بخش‌ها استفاده کند. این راه حل، به سازمان‌ها اجازه می‌دهد که منابع‌شان را بهتر اداره کنند.
افزون بر این، به دلیل یکپارچگی تمام اطلاعات در میان فرایندهای کاری مختلف هزینه‌ها را کاهش داده و کارایی را افزایش دهند.
این طرح برای کمک به فرایندهای مرتبط با کسب و کار داخلی یک شرکت طراحی شده است. ویژگی اصلی تمامی سیستم های ERP این است که همه آنها بر روی یک رویکرد پایگاه داده مشترک کار می کنند. این پایگاه داده قادر به انجام چندین توابع و در عین حال می تواند توسط واحدهای تجاری یا فرآیندهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد. ERP یک سیستم قدرتمند تسهیل جریان اطلاعات در سراسر شرکت است و سیستم های مختلف را مدیریت می کند، اما یک راه حل یکپارچه را فراهم می کند. برخی از زمینه های کاربردی مهم نرم افزار ERP عبارتند از: حسابداری و مالی، توزیع، ساخت و مدیریت خدمات. راهکارهای ERP طیفی از مزایا را ارائه می دهند. اصطلاح ERP توسط Gartner در سال 1990 ساخته شد. با این حال، ریشه های آن به دهه 1960 باز می گردد. در سناریوی فعلی، قابلیت های خود را گسترش داده و همچنین اطلاعات کسب و کار را اضافه کرده است.
ERP یک سیستم مدیریت کسب و کار است که مجموعه ای یکپارچه از ماژول های نرم افزاری را تشکیل می دهد.
